| Najczęściej wybierane | Usługi USG jamy brzusznej | |
Konsultacje Androlog | Konsultacje Ginekolog | |
| Najczęściej szukane | ||
Wkładki wewnątrzmaciczne (IUD) to skuteczna i długoterminowa forma antykoncepcji – hormonalna lub miedziana – działająca od 5 do 8 lat. Decyzję o ich założeniu należy skonsultować z ginekologiem, który dobierze odpowiedni rodzaj wkładki i oceni możliwość jej zastosowania także u kobiet, które nie rodziły.
Wkładki wewnątrzmaciczne (z ang. intrauterine device – IUD) są jedną z metod antykoncepcji. Istnieją wkładki hormonalne (zawierające hormon Lewonorgestrel) oraz niehormonalne (zawierające jony miedzi). Łączy je fakt, że są one długoterminową formą antykoncepcji, ponieważ w zależności od rodzaju wkładki chronią one przed ciążą od 5 do nawet 8 lat. Wkładki antykoncepcyjne są również bardzo skuteczną formą antykoncepcji oraz w momencie, gdy wkładka jest dobrze tolerowana przez pacjentkę są one wygodną formą antykoncepcji, o której nie trzeba pamiętać.
Należy pamiętać, że decyzja o założeniu wkładki powinna być skonsultowana z lekarzem ginekologiem, lekarz dokładnie zbierze wywiad (ogólnozdrowotny oraz ginekologiczny), zbada pacjentkę na fotelu ginekologicznym (ewentualnie pobierze badania, które są konieczne do założenia wkładki wewnątrzmacicznej), wykona badanie USG transwaginalne, aby ocenić szerokość jamy macicy i odpowiednio dobrać rozmiar wkładki do założenia oraz omówi z pacjentką zalecany moment zgłoszenia się celem założenia wkładki. Wkładki wewnątrzmaciczne mogą być zakładane również u kobiet, które nie rodziły.
Mamy dostęp do wkładek hormonalnych, które zawierają hormon Lewonorgestrel, który jest uwalniany do jamy macicy np.: Mirena lub Kyleena oraz wkładek niehormonalnych – miedzianych, ich działanie polega głównie na uwalnianiu jonów miedzi do jamy macicy, często są wybieranym rodzajem wkładek u pacjentek, które źle tolerują antykoncepcję hormonalną lub mają do niej przeciwwskazania. Wkładki są dobierane indywidualnie na podstawie wywiadu zebranego z pacjentką, badania ginekologicznego oraz badania USG dopochwowego.
Założenie wkładki wewnątrzmacicznej zazwyczaj odbywa się w trakcie miesiączki, jednak jest to kwestia, która jest ustalana indywidualnie. Założenie wkładki wewnątrzmacicznej przebiega na fotelu ginekologicznym, jak podczas standardowego badania ginekologicznego, szczegółowe informacje znajdują się poniżej.
Na założenie wkładki zgłaszamy się zazwyczaj w trakcie trwania miesiączki, około 2-5 dnia cyklu (jednak to należy ustalić z lekarzem na wizycie konsultacyjnej). Lekarz przed założeniem wkładki ocenia narząd rodny poprzez wykonania badania USG przezpochwowego. Wkładka jest zakładana w gabinecie ginekologicznym, na fotelu ginekologicznym z założonym do pochwy wziernikiem. Lekarz za pomocą narzędzia chwyta szyjkę macicy, mierzy jamę macicy specjalną cienką sondą i za pomocą specjalnego aplikatora umieszcza wkładkę w jamie macicy.
Zgłoszenie się na założenie wkładki w trakcie trwania krwawienia miesiączkowego powoduje, że lekarz zazwyczaj nie ma konieczności rozszerzania kanału szyjki macicy, ponieważ jest on fizjologicznie rozwarty. Dodatkowo założenie wkładki na początku cyklu daje nam natychmiastową ochronę przed ciążą, a założenie jej w innej fazie cyklu powoduje, że przez pierwszy tydzień powinnyśmy stosować dodatkową formę antykoncepcji.
Po założeniu wkładki wykonywane jest USG przezpochwowe celem oceny czy wkładka jest prawidłowo położona. Jeśli chodzi o znieczulenie, może być ono zastosowane – jest to znieczulenie miejscowe. Jednak z uwagi na to, że założenie wkładki jest procedurą krótką może być wykonana bez zastosowania znieczulenia, jest to kwestia indywidualna ustalana między pacjentką a lekarzem.
Przed założeniem wkładki konieczna jest konsultacja ginekologiczna z wywiadem, badaniami i USG, aby dobrać odpowiedni rodzaj wkładki i ustalić najlepszy termin jej założenia. Zabieg odbywa się w gabinecie ginekologicznym i polega na umieszczeniu wkładki w jamie macicy za pomocą specjalnego aplikatora. Najczęściej wykonuje się go podczas miesiączki, co ułatwia procedurę i zapewnia natychmiastową ochronę antykoncepcyjną.
– długoterminowa oraz wygodna antykoncepcja (obydwa rodzaje wkładek),
– przeciwwskazania do stosowania innej formy antykoncepcji (obydwa rodzaje wkładek),
– brak tolerancji dla hormonalnych metod antykoncepcji m.in.: zakrzepica lub inne schorzenia układu sercowo-naczyniowego, problemy z wątrobą lub inne przeciwwskazania wynikające ze schorzeń hormonalnych (wkładka miedziana)
– endometrioza (wkładka hormonalna),
– leczenie krwawień związanych z mięśniakami macicy (wkładka hormonalna),
– nieregularne krwawienia miesiączkowe lub bolesne miesiączki (wkładka hormonalna),
– ochrona przed rakiem trzonu macicy, w przypadku podejrzenia rozrostu endometrium wkładka hormonalna).
– ciąża – wkładki wewnątrzmaciczne nie mogą być zakładane kobietom w ciąży,
– zakażenia narządów rodnych – infekcje pochwy, szyjki macicy, zapalenie błony śluzowej macicy,
– wady anatomiczne macicy – w przypadku wrodzonych lub nabytych wad anatomicznych macicy (np. macica przegrodzona) wkładka może nie być odpowiednia,
– choroby serca i układu krążenia – w niektórych przypadkach wkładka hormonalna może nie być odpowiednia, jeśli pacjentka ma choroby serca,
– nowotwory narządów rodnych – obecność nowotworów w obrębie narządów rodnych może być przeciwwskazaniem,
– zaburzenia krzepnięcia – kobiety z problemami z krzepnięciem krwi powinny unikać tej metody antykoncepcji,
– uczulenia na składniki wkładki antykoncepcyjnej,
– czynna choroba wątroby,
– krwawienia z dróg rodnych o nieokreślonej przyczynie.
– zgłosić się na konsultację lekarską przed założeniem wkładki, najlepszą decyzją będzie zgłoszenie się na wizytę do lekarza, u którego planujemy zakładać wkładkę, lekarz ten omówi z nami zalecenia, powie kiedy należy zgłosić się na założenie wkładki, pobierze ewentualne badania, które są wymagane (np.: cytologia, wymaz z pochwy, ewentualnie zleci inne badania laboratoryjne), wykona USG przezpochwowe i oceni jaka wkładka będzie dla danej pacjentki najlepsza,
– przygotowanie się na dyskomfort lub ból w okolicy podbrzusza, warto zadbać, aby w dniu kiedy zakładana jest wkładka nie planować żadnych aktywności oraz o zabranie ze sobą leków przeciwbólowych na czas po założeniu, jeśli lekarz wyrazi zgodę na ich zastosowanie.
– obserwacja objawów – zwrócenie szczególnej uwagi na wzmożone skurcze brzucha, plamienie lub krwawienie, w małym stopniu każde z nich jest normalne po założeniu wkładki, jednak duża intensywność powinna skłonić nas do wizyty u lekarza,
– unikanie współżycia, przez około 7 dni (chyba, że lekarz zaleci inaczej),
– kontrola ginekologiczna – zgłosić się należy albo po pierwszej miesiączce od założenia wkładki albo po 4-6 tygodniach od założenia,
– kontrola nitek wkładki – samobadanie czystymi palcami czy wyczuwamy nitki wkładki, jeśli nie czujemy ich może być to oznaką przemieszczenia się wkładki, w takiej sytuacji należy zgłosić się na kontrolę do lekarza,
– w późniejszym etapie obserwacja reakcji organizmu na założoną wkładkę (występowanie np.: bólu głowy, zwiększenia masy ciała, występowania plamień).
Wkładki antykoncepcyjne, hormonalne lub miedziane, to skuteczna i długoterminowa forma antykoncepcji działająca od 5 do 8 lat, niewymagająca codziennej pamięci o zabezpieczeniu. Decyzja o ich założeniu wymaga konsultacji z ginekologiem, który dobierze odpowiedni rodzaj wkładki, wykona badania i USG – wkładki mogą być stosowane także u kobiet, które nie rodziły.
