Hashimoto, a niedoczynność tarczycy.

Do wystąpienia niedoczynności tarczycy predysponują choroby przysadki lub podwzgórza, niedobór jodu, niektóre leki lub poporodowe zapalenie tarczycy. Za to choroba Hashimoto jest najczęściej powiązana jest z nieodpowiednim stylem życia, wpływem genetyki, środowiska. Dużym czynnikiem warunkującym, jak w przypadku każdej choroby autoimmunologicznej, jest stres.

Nie. Niedoczynność tarczycy to choroba, w której gruczoł (tarczyca) produkuje niewystarczającą ilość hormonów. W przypadku choroby Hashimoto dochodzi do przewlekłego limfocytowego zapalenia tarczycy. Jest to jednostka chorobowa o podłożu autoimmunologicznym. W przebiegu tej choroby dochodzi do niszczenia komórek pęcherzykowych tarczycy, w wyniku czego może dojść do zachorowania na niedoczynność tarczycy.

W związku z powyższym obie jednostki chorobowe mogą występować zarówno łącznie jak i oddzielnie. Do wystąpienia niedoczynności tarczycy predysponują choroby przysadki lub podwzgórza, niedobór jodu, niektóre leki lub poporodowe zapalenie tarczycy. Za to choroba Hashimoto jest najczęściej powiązana jest z nieodpowiednim stylem życia, wpływem genetyki, środowiska. Dużym czynnikiem warunkującym, jak w przypadku każdej choroby autoimmunologicznej, jest stres.

Według badań, częściej zapadalność na tę jednostkę chorobową dotyczy kobiet niż mężczyzn i plasuje się zazwyczaj w 3-4 dekadzie życia, jednakże coraz częściej obserwuje się więcej zachorowań w okresie nastoletnim. Jeśli w rodzinie występuje jakakolwiek choroba autoimmunologiczna np. celiakia, cukrzyca typu 1, reumatoidalne zapalenie stawów itp., ryzyko zachorowania wzrasta.

W przypadku niedoczynności tarczycy najczęstszymi problemami, które zgłaszają pacjenci są: zimne dłonie i stopy, problemy z rozgrzaniem się, wypadanie włosów, brak energii, ospałość, zmęczenie, problemy z utrzymaniem prawidłowej masy ciała.

W autoimmunologicznym zapaleniu tarczycy mogą pojawić się takie same objawy, które zostały wymienione powyżej, jednakże dużo częściej pojawiają się jeszcze dodatkowo wahania nastroju, problemy z koncentracją, drażliwość, stany lękowe, obfite lub nieregularne miesiączki, problemy z płodnością.

Przede wszystkim należy przeprowadzić badanie fizykalne oraz zebrać dokładny wywiad. Bardzo często już na tym etapie lekarz może trafnie postawić diagnozę, którą następnie należy potwierdzić szczegółowymi badaniami w celu wprowadzenia odpowiedniego leczenia.

Badania laboratoryjne nie powinny ograniczać się do samego wyniku TSH – jednocześnie należy oznaczyć poziom FT3, FT4, Anty-TPO, Anty-TG. Niezbędne jest również wykonanie USG tarczycy, aby zbadać, czy nie występują zmiany guzkowe w tarczycy.

Choroby Hashimoto nie można wyleczyć całkowicie, ale można doprowadzić ją do remisji i do tego należy dążyć. Oznacza to, że od momentu rozpoznania, należy systematycznie zgłaszać się na wizyty kontrolne. O ile nie doszło jeszcze do rozwoju niedoczynności tarczycy, stosowanie lewotyroksyny nie jest zalecane.

Główną uwagę powinno się skupić na wyeliminowaniu czynników ryzyka, na które mamy wpływ, a szczególnie na stres, zmniejszenie przemęczenia, dbanie o odpowiednią ilość snu, niestosowanie przewlekle diet redukcyjnych oraz wyrównaniu niedoborów organizmu.