Ospa u kobiet w ciąży, czy jest bezpieczna?
Kobiety w ciąży, podczas wizyty u ginekologa warszawa mogą czasem usłyszeć zdanie ,,Proszę unikać kontaktu z małymi dziećmi’’. Co specjalista ma na myśli mówiąc te słowa? Czy wynika to z niechęci do maluchów, bądź chce aby ciężarna mogła w spokoju przejść okres 9 miesięcy oczekiwania? Za tymi słowami kryje się o wiele poważniejsza intencja specjalisty aniżeli tylko relaks i dobre samopoczucie kobiety.
Chodzi tu o zdrowie jej malucha!
Niektóre choroby, które często diagnozowane są u dzieci w wieku wczesnoszkolnym są niezwykle niebezpieczne dla płodu. Jedną z takich chorób jest ospa wietrzna. Do zakażenia dochodzi w bardzo łatwy i szybki sposób, bowiem wirus przenosi się drogą kropelkową i na skutek bezpośredniego kontaktu z osobą chorą. Dlatego też, kobiety które nie zdążyły się zaszczepić powinny unikać miejsc ekspozycji wirusa, takich jak place zabaw, przedszkola itd. Najlepszym zatem wyborem, jest zaszczepienie się na co najmniej 3 miesiące przed planowaną ciążą.
Jak rozpoznać zakażenie ospą u kobiety w ciąży?
Zakażenie ustala się na podstawie objawów klinicznych oraz wyników laboratoryjnych. Zwykle pierwszym wyrazem choroby są gorączka, ogólne osłabienie, ból gardła, nieżyt nosa. Kolejnym etapem rozwoju infekcji jest świąd skóry, osutka pęcherzykowa, grudki oraz różowo-czerwone plamki na ciele. Zakażenie może również ujawnić się podczas wykonywania kontrolnych badań
laboratoryjnych, wtedy aby rozpoznać chorobę stosuje się oznaczanie przeciwciał IGM.
Zachorowałam na ospę w ciąży i co dalej?
Komplikacje związane z zachorowaniem przez ciężarną są niezwykle poważne. Szczególnym okresem, w którym płód jest najbardziej narażony na wady wrodzone jest I trymestr ciąży. Zakażenie w tym czasie może spowodować szereg komplikacji takich jak deformacje kończyn, małoocze, wady ośrodkowego układu nerwowego, upośledzenie mózgowe. Najpoważniejszym z powikłań, powstałych na skutek zakażenia wirusem, jest przedwczesne, samoistne ukończenie ciąży. Ospa wietrzna rozpoznana u kobiet w ciąży wymaga więc obowiązkowego leczenia. Opieka specjalisty oraz stosowane leczenie jest w stanie obniżyć przenikanie wirusa przez łożysko, tym samym zmniejszając powikłania związane z chorobą.
