Nietrzymanie moczu (mieszane) – przyczyny, objawy, leczenie
Mieszane nietrzymanie moczu to połączenie wysiłkowego nietrzymania moczu (czyli nietrzymania moczu w momencie np.: kaszlu, kichania lub podskoków) i nietrzymania moczu z parcia (czyli nietrzymania moczu, gdy pęcherz kurczy się zbyt wcześnie i nagle, zanim będzie wypełniony moczem). Charakterystycznym dla tego rodzaju nietrzymania moczu jest mimowolny wyciek moczu wraz z uczuciem parcia oraz wyciek moczy podczas kaszlu, kichania czy wysiłku fizycznego.
Czynnikami sprzyjającymi występowaniu nietrzymania moczu są:
- otyłość,
- cukrzyca,
- palenie tytoniu,
- ciąża,
- ciężka praca fizyczna,
- wiek okołomenopauzalny,
- nawracające zakażenia dróg moczowych,
- złe nawyki toaletowe (zbyt częste korzystanie z toalety, zbyt rzadkie korzystanie z toalety, oddawanie moczu bez siadania na toalecie),
- porody siłami natury (w szczególności z nacięciem lub pęknięciem krocza oraz porody dużych dzieci),
- choroby urologiczne,
- choroby ginekologiczne (pacjentki po usunięciu macicy),
- choroby neurologiczne (stwardnienie rozsiane, ch. Parkinsona lub pacjentki po udarze).
Objawy:
- mimowolny wyciek moczy, który jest związany z parciem podczas np.: kichania, kaszlu lub aktywności fizycznej,
- częste oddawanie moczu (również w nocy),
- wilgotna lub mokra bielizna.
Leczenie:
- ćwiczenia mięśni dna miednicy (najlepiej dobranych indywidualnie wraz z fizjoterapeutą),
- leczenie farmakologiczne (leki na nadreaktywność pęcherza lub leki hormonalne),
- stosowanie pessarów urologicznych, aby podtrzymywać cewkę moczową,
- zabiegi chirurgiczne (taśmy podcewkowe TOT, TVT),
- zabiegi laserowe (stymulacja produkcji kolagenu i co za tym idzie zwiększenie napięcia tkanek),
- zmiana stylu życia (utrzymywanie prawidłowej masy ciała, ograniczenie spożycia kofeiny i alkoholu, dbanie o higienę intymną oraz nawyki toaletowe, dieta lekkostrawna celem uniknięcia zaparć).
Diagnostyka:
- dziennik mikcji (pacjent zapisuje w nim ilość wypijanych płynów, oddawanie moczu oraz momenty, w których wystąpiło nietrzymanie moczu),
- test wkładkowy (ilość wilgotnych lub mokrych wkładek w ciągu dnia),
- badanie dna miednicy,
- badania USG uroginekologiczne (ocena układu moczowego, ścian pęcherza oraz zalegania moczu w pęcherzu),
- badanie urodynaniczne (jego celem jest ocena funkcjonowania pęcherza oraz cewki moczowej).
Nietrzymanie moczu jest dla pacjentek wstydliwym problemem, ale mimo wszystko nie powinnyśmy się tym krępować tylko zwrócić się po pomoc do lekarza specjalisty ginekologa lub uroginekologa, który w odpowiedni sposób dobierze sposób leczenia. Kluczowym do rozpoczęcia odpowiedniego leczenia jest postawienie prawidłowej diagnozy, pamiętajmy, że nietrzymanie moczu można skutecznie leczyć, co powoduje zmniejszenie objawów i poprawę jakości życia.
