Czy niedoczynność tarczycy oznacza to samo co choroba Hashimoto?
Nie. Niedoczynność tarczycy to choroba, w której gruczoł (tarczyca) produkuje niewystarczającą ilość hormonów. W przypadku choroby Hashimoto dochodzi do przewlekłego limfocytowego zapalenia tarczycy. Jest to jednostka chorobowa o podłożu autoimmunologicznym. W przebiegu tej choroby dochodzi do niszczenia komórek pęcherzykowych tarczycy, w wyniku czego może dojść do zachorowania na niedoczynność tarczycy. W związku z powyższym obie jednostki chorobowe mogą występować zarówno łącznie jak i oddzielnie. Do wystąpienia niedoczynności tarczycy predysponują choroby przysadki lub podwzgórza, niedobór jodu, niektóre leki lub poporodowe zapalenie tarczycy. Za to choroba Hashimoto jest najczęściej powiązana jest z nieodpowiednim stylem życia, wpływem genetyki, środowiska. Dużym czynnikiem warunkującym, jak w przypadku każdej choroby autoimmunologicznej, jest stres.
Kto choruje na chorobę Hashimoto?
Według badań, częściej zapadalność na tę jednostkę chorobową dotyczy kobiet niż mężczyzn i plasuje się zazwyczaj w 3-4 dekadzie życia, jednakże coraz częściej obserwuje się więcej zachorowań w okresie nastoletnim. Jeśli w rodzinie występuje jakakolwiek choroba autoimmunologiczna np. celiakia, cukrzyca typu 1, reumatoidalne zapalenie stawów itp., ryzyko zachorowania wzrasta.
Objawy, mogące świadczyć o rozwoju choroby.
W przypadku niedoczynności tarczycy najczęstszymi problemami, które zgłaszają pacjenci są: zimne dłonie i stopy, problemy z rozgrzaniem się, wypadanie włosów, brak energii, ospałość, zmęczenie, problemy z utrzymaniem prawidłowej masy ciała. W autoimmunologicznym zapaleniu tarczycy mogą pojawić się takie same objawy, które zostały wymienione powyżej, jednakże dużo częściej pojawiają się jeszcze dodatkowo wahania nastroju, problemy z koncentracją, drażliwość, stany lękowe, obfite lub nieregularne miesiączki, problemy z płodnością.
W jaki sposób przeprowadzić diagnostykę?
Przede wszystkim należy przeprowadzić badanie fizykalne oraz zebrać dokładny wywiad. Bardzo często już na tym etapie lekarz może trafnie postawić diagnozę, którą następnie należy potwierdzić szczegółowymi badaniami w celu wprowadzenia odpowiedniego leczenia. Badania laboratoryjne nie powinny ograniczać się do samego wyniku TSH – jednocześnie należy oznaczyć poziom FT3, FT4, Anty-TPO, Anty-TG. Niezbędne jest również wykonanie USG tarczycy, aby zbadać, czy nie występują zmiany guzkowe w tarczycy.
Mam diagnozę i co dalej?
Choroby Hashimoto nie można wyleczyć całkowicie, ale można doprowadzić ją do remisji i do tego należy dążyć. Oznacza to, że od momentu rozpoznania, należy systematycznie zgłaszać się na wizyty kontrolne. O ile nie doszło jeszcze do rozwoju niedoczynności tarczycy, stosowanie lewotyroksyny nie jest zalecane. Główną uwagę powinno się skupić na wyeliminowaniu czynników ryzyka, na które mamy wpływ, a szczególnie na stres, zmniejszenie przemęczenia, dbanie o odpowiednią ilość snu, niestosowanie przewlekle diet redukcyjnych oraz wyrównaniu niedoborów organizmu.
Badania z ostatnich lat coraz częściej widzą zależność między prawidłowym funkcjonowaniem tarczycy, a odpowiednim poziomem wit. D3, kwasów omega 3, selenem, cynkiem, magnezem w organizmie. Zauważono również pozytywny wpływ stosowania diet bezglutenowej i bez laktozy oraz wykluczenie produktów przetworzonych, tłuszczy trans i cukru.
Warto pamiętać, że najważniejszym w postępowaniu leczniczym jest odnalezienie przyczyny choroby w celu zapobiegania jej rozwojowi, uzupełniając niedobory, stosując odpowiedni styl życia i zażywając leki zgodnie z tym, co zaleci lekarz.
